برای ایجاد سوالات تازه در ذهن کودک او را راهنمایی کنید.
🛍 برای کودک همیشه یک مارک یا مدل خاص مورد علاقه را خرید نکنید.
⁉️ حس کنجکاوی را در کودک پرورش دهید.
🏠 کودک را همیشه از یک مسیر به خانه نبرید.
👍 به عقاید تازه و جدید کودک احترام بگذارید.
🏓 برای بچه ها فعالیت و حرکات متفاوت فراهم نمایید.
⚠️ از مراقبت ها و دخالت های بیش از حد در زندگی کودک اجتناب کنید.
🚎 انتخاب کودکان برای اسباب بازی های الکتریکی را محدود کنید.
👐 اجازه دهید اشیا را از نزدیک لمس کند.
👶🏻 در مورد کاربردهای مختلف یک وسیله خاص از کودک سوال کنید.
🎨 به دیوار اتاق کودک کاغذ سفید بچسبانید تا روی آن نقاشی کند..

وقتی که کودکان بزرگتر می شوند ، علاقه ی آنها برای تنها ماندن بیشتر میشود .

⭐️کودکان ده تا سیزده ساله گاهی اوقات دوست دارند تنها بمانند اما کودکان دوازده ، سیزده ساله وقت بسیاری را در تنهایی به سر می برند.

☸️این دگرگونی ، حاصل رشد کردن و مستقل بودن آنها است ، ولی اکثر والدین این حالت را مشکل ساز می دانند : (( وقتی دخترم تنها در اتاقش می ماند ، به نظرم کار درستی نمی کند. او دوست ندارد در کنار ما باشد. ))

☢️والدین در خاطرات خود ، فرزند خردسالشان را می بینند که چطور عادت داشت همه جا دنبال آنها باشد و چقدر دوست داشت والدینش در کنارش باشند و در کنار آنها احساس شادی و امنیت می کرد و از خود می پرسند : (( چرا حالا او می خواهد بیشتر اوقات تنها باشد. ))

✴️بچه ها معمولا به اتاق خود می روند و در را می بندند ؛ چون می خواهند در یک محیط آرام و بدون سر و صدا به آرامش برسند.
عده ای کتاب می خوانند ،
به آهنگ های مختلف گوش می کنند ،
نقاشی می کشند یا
کارت بازی میکنند یا
با رایانه کار می کنند و یا
با دوست خود تلفنی صحبت می کنند و
به این ترتیب با تنها ماندن از فشار عصبی و سر و صدای خواهر و برادر کوچکترشان و سهیم شدن در کارهای خانه دور می مانند.

🅾️اکثر اوقات بچه ها می خواهند تنها بمانند تا از دستورهای بزرگترها ایمن باشند.

❇️بعد از سپری کردن یک روز سخت با معلمان و مربیان متعدد ، پرسش ها و خواسته های والدین برایشان عذاب آور است.

✳️معمولا در بعضی از خانواده ها ، وقتی کودک جلوی چشم والدین خود باشد ، وظایف زیادی به او محول می شود : (( حالا که به آشپزخانه آمدی ، میشود میز غذا را آماده کنی )) ، (( سارا را ببر بیرون بازی کند )) ، (( به من کمک کن تا اتاق را مرتب کنیم )).

💠بدین صورت فرزندتان یاد می گیرد که اگر در اتاق خودش بماند ، کمتر به او امر و نهی می شود و مجبور نیست کار اضافی انجام دهد و در اکثر اوقات ، دلیل این که کودک خودش را از بقیه جدا می کند ، این است که میخواهد از مشکلاتی که برایش پیش آمده ، فرار کند.

⚜️ممکن است در ارتباط با دوستان یا در درس هایش مشکل دارد ، شاید هم برای دور بودن از اختلاف های خانوادگی ، تنهایی را ترجیح می دهد.

🔱البته تنهایی موقتا او را از مشکلات خلاص می کند اما والدین باید در این نشانه دقیق باشند که آیا اثری از افسردگی مانند بی اشتهایی ، پرخوابی ، انزواطلبی ، ماتم گرفتن ، ناراحتی و خشم در او دیده میشود یا خیر

🚨کودکان به حریمی از آنِ خود نیاز دارند که بتوانند در آن کندوکاو کنند و دست به آزمایش بزنند

❌اگر از این موضوع ناراحت هستید که فرزندتان بیش از اندازه تنهایی را ترجیح می دهد ، درباره ی نگرانی خود با او حرف بزنید.

💯ممکن است که او از روی عادت به اتاقش می رود ، امکان دارد با دانستن این که شما نگران این موضوع هستید ، این عادت خود را تغییر دهد.

💯شاید متوجه شوید که او در مدرسه مشکلاتی دارد و یا از انجام دادن تکالیفش در خانه رنج می برد یا اینکه حس می کند زیر بار فشار مسئولیت یا دعوای خانوادگی قرار گرفته است.

💯کوشش کنید از فشار روانی فرزندانتان بکاهید ، به فرزندتان بگویید که در انجام تکالیف مدرسه به او کمک می کنید ، در صورت لزوم برایش معلم خصوصی بگیرید ، توقع کمتری از او داشته باشید و مرتب او را تشویق کرده و مورد توجه قرار دهید.

💯تا وقتی که فرزندتان مدت زمانی را در اتاق به تنهایی سر می کند ، به حریم خصوصی او احترام بگذارید و اگر صلاح دیدید با رفتن از خانه و ایجاد سکوت به او کمک کنید.

💯از دیگر افراد خانواده خانواده خواهش کنید برای مدت زمان کوتاهی از او دور بمانند و در شبانه روز ، مدتی و را به حال خودش بگذارید.

💯اگر با خواهر و برادرش در یک اتاق زندگی می کنند ، طوری برنامه ریزی کنید که او مدتی را تنها بماند یا به او اجازه دهید در اتاق دیگری با خودش تنها باشد.

💯اگر شما به گونه ای برنامه ریزی کنید که فرزندتان حریم خصوصی مناسبی داشته باشد ، طبیعی است که او هم قسمتی از وقت خود را برای هماهنگی با اعضای خانواده به شما اختصاص خواهد داد.

وقت و جای معین برای تکلیف مدرسه در نظر بگیرید
باز هم می‌گوییم از کودک همچون بزرگسال نمی‌توان انتظار داشت، این بار در چه مورد: احتمالا من و شما بتوانیم برای مدتی در جایی که صدای تلویزیون یا ضبط می‌آید کمی مطالعه کنیم؛ اگر چه کار آسانی نیست، اما از کودک نمی‌توان انتظار داشت در جایی که دور و برش خوراکی، اسباب بازی، تلویزیون روشن یا هر وسیله مزاحم دیگری وجود دارد، مشق شبش را انجام دهد. بنابراین نیاز به اتاقی هست که برای چند دقیقه هم که شده بتواند کارش را انجام دهد.

فراموش نشود کودکان در این سن اگر فضای مناسب هم داشته باشند، دست کم تخیل گسترده دارند و نمی‌توان جلوی خیال‌پردازی آن ها را گرفت. از این روست که آنها نیاز به توجه و نظارت والدین‌شان دارند.

میز ناهارخوری یا آشپزخانه، فضای کار محبوب کودکان است. آنها با نزدیک‌شدن به شما احساس راحتی بیشتری می‌کنند و شما می‌توانید آنها را تشویق و کمک کنید. بچه‌های بزرگ‌تر ترجیح می‌دهند در اتاق‌شان خلوت کنند، اما در فواصل معین آن ها را کنترل کنید و در پایان، مشق شب‌شان را چک کنید.

مهم است فضایی که کودکان مشق شب‌شان را انجام می‌دهند:

روشنایی مناسب داشته باشد.
راحت باشد.
وسایل مدرسه مانند خودکار، مداد، تراش، دفتر و کتاب‌های لازم در آنجا فراهم باشد.
ساکت و به دور از هرگونه عامل حواس‌پرتی (مانند تلویزیون، بازی‌های ویدئویی، زنگ تلفن یا صدای دیگر اعضای خانواده) باشد.
اگر کودکان برای مشق شب مدرسه به کامپیو‌تر نیاز داشتند، سعی کنید آن را در مکانی عمومی و نه در اتاق خواب قرار دهید، زیرا شما باید بتوانید آن ها را از اجرای بازی‌های کامپیوتری، چت‌کردن یا فرستادن ایمیل، گردش در اینترنت برای سرگرمی در زمان انجام مشق شب پرهیز دهید. همچنین به کنترل فرزندتان توجه داشته باشید. این کنترل‌ها از طریق تامین‌کننده‌های خدمات اینترنتی و نرم‌افزارهایی که موضوعات نامناسب را مسدود می‌کنند، در دسترس هستند. سایتی را که معلم به فرزندتان توصیه کرده است، پیدا و برای دسترسی آسان، آنها را نشانه‌گذاری کنید.

مسئولیت انجام مشق شب و وظیفه‌شناسی در این مورد را به کودک واگذار کنید
برخی والدین خود را مسئول کامل انجام مشق شب می‌دانند. به صورتی که در زمان انجام مشق شب بالای سر دانش‌آموز حضور دارند، زمان شروع انجام مشق شب را تعیین می‌کنند و راهنمایی‌های بیش از اندازه ارائه می‌کنند. هر چند لازم است والدین به ویژه در سال‌های اول دبستان و آمادگی با نظارت خود، برنامه‌ریزی و مسئولیت‌پذیری را به کودک آموزش دهند.